Wil jij ook weer met plezier naar je werk en blij naar huis

In een hoek van het kantoor, worstel je met je taken terwijl die frustrerende samenwerking met die ene collega steeds door je hoofd spookt. Ondanks gesprekken, compromissen en aanpassingen in je aanpak, lijkt er altijd iets mis te gaan tussen jullie. Je voelt een knoop in je buik na feedback van je leidinggevende en weet niet meer wat er van je verwacht wordt om deze situatie te verbeteren. Je lijkt het nooit goed genoeg te doen.

Na een lange werkdag wil je gewoon naar huis en niets meer hoeven doen. Maar op het laatste moment vraagt je leidinggevende je om iets voor haar uit te zoeken. Met tegenzin besluit je je laptop mee naar huis te nemen om het af te maken, in de wetenschap dat ze waarschijnlijk lang zal wachten met een reactie . “Als ik maar al het werk af heb, dan kan ze daar ten minste niet over klagen”, houd je jezelf voor.

Het weekend zou je een blij gevoel moeten geven. Je had afgesproken met vriendinnen op het terras en keek ernaar uit. Maar je voelt je gesloopt en snakt naar rust. De eenzaamheid overvalt je terwijl je je voorstelt hoe gezellig ze het zullen hebben. Twijfelend typ je een appje om af te zeggen. Schuldgevoel, eenzaamheid en vermoeidheid wisselen elkaar in rap tempo af. Je schud je hoofd stuurt toch het appje. Je gooit je mobiel op tafel en voelt een brok in je keel als je op de bank ploft.

Je voelt steeds meer onzekerheid en irritatie. Het gepieker begint zodra je in bed ligt of als je ’s nachts wakker schrikt: “Heb ik niets over het hoofd gezien? Wat kan ik anders doen? Hoe had ik beter kunnen reageren? Als ik nou eens…” Ondertussen draai je van je linker zij op je rechter zij. Voelt zoveel onrust dat je lijf er zeer van doet. Je gaat op je rug liggen en slaapt nog steeds niet. Na verschillende pogingen val je uiteindelijk in een lichte, onrustige slaap en ben je opgelucht als de wekker gaat en deze lange nacht voorbij is

’s Ochtends voor de spiegel of onderweg naar je werk geef je jezelf een peptalk: “Kom op, stel je niet zo aan” “Doe beter je best of zoek ander werk” Je voelt een brok in je keel en tranen prikken in je ogen. Je probeert zo snel mogelijk dat nare gevoel dat je hierbij krijgt weg te duwen.

’s Ochtends voor de spiegel of onderweg naar je werk geef je jezelf een peptalk: “Kom op, stel je niet zo aan” “Doe beter je best of zoek ander werk” Je voelt een brok in je keel en tranen prikken in je ogen. Je probeert zo snel mogelijk dat nare gevoel dat je hierbij krijgt weg te duwen.